Een teamleider/chauffeur gaat aan de slag bij Airport Parking. Hij krijgt een oproepcontract voor de bepaalde tijd van 1 jaar. Na 3,5 maand wordt hij op het matje geroepen en kan hij definitief de auto voor zijn eigen deur parkeren. Hij is niet meer welkom, omdat hij samen met collega’s aan een waterpijp zou hebben gelurkt. Daar is hij het toch niet helemaal mee eens, vooral omdat hij in de drie maanden daarvoor flink en structureel achter het stuur was gezet. Dan is de schorsing met recht een noodlanding te noemen.
Het hof oordeelt dat het niet werken voor risico van Airport Parking komt, zij heeft immers besloten om de werknemer niet meer op te roepen. Echt een goede reden kon AP niet onderbouwen. Dat de werknemer niet expliciet heeft gezegd te willen werken, maakt niet uit, omdat hij niet is opgeroepen. Het is niet gebleken dat hij weigerachtig was te werken. Er moet worden betaald op basis van het gemiddeld aantal gewerkte uren in de eerste 3 maanden (135 uur). AP weet het rechtsvermoeden arbeidsduur niet te weerleggen, dus moet de volle mep betalen. Pas dus op met oproepcontracten!
Voor de liefhebbers: klik hier voor de uitspraak.